Z faktu, iż prymarnyn dla filmoznawcy obiektem badań jest dzieło (tekst kinematograficzny), nie wyni­ka, że powinien on najpierw unicestwić perspektywę autorską. Cechy własne utworu filmowego są zjawiskiem, które można na różne sposoby interpretować i uogólniać w szerszych ponadjednostkowych kontekstach. Przedmiotem poniższych rozważań nie będzie istniejąca poza utworem oso­ba autora filmu. Nie będzie nim także autorstwo traktowane – na modłę upo­dobań leaderów nowej fali – jako emotywny i intuicyjny, nie poddający się racjonalnej weryfikacji, styl użycia języka filau. Pojęcie autora rozpatrzone zostanie w trzech ściśle powiązanych z sobą zakresach pojęciowych. Po pierwsze – jako funkcja pojedynczego utworu fil­mowego bądź ich serii. Po drugie – jako czynnik konstytutywny wszelkiej twórczości filmowej, po trzecie – jako element historycznie określonego systemu świadomości filmowej.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Dziedziną szczególnie predestynowaną do rozwijania tego rodzaju procedur badawczych Jest poetyka filmu – zarówno opisowa jak historyczna. Z tego właśnie przekonania zrodził się wyrażony w tytule pracy główny kierunek  podjętej w niej refleksji badawczej: autor jako problem poetyki filmu.Osobną kwestię badawczą stanowi problematyka ewolucji pojęć autora i autorstwa w dziejach refleksji nad filmem. Zarówno rozważania teoretyków kina, jak i wypowiedzi samych twórców, prezentujące nieraz bardzo wysoki stopień teoretycznego wtajemniczenia (Pudowkin, Eisenstein, Pasolini i in.), dostarczają badaczowi myśli filmowej niezmiernie obfitego ma­teriału. Zagadnieniu temu zamierzam poświęcić odrębne opracowanie. Do chwili obecnej ob­jęło ano historię refleksji nad autorem w epoce kina niemego (art. Od realizatora do arty­sty. Początki refleksji nad autorem w filmie niemym), dzieje francuskich koncepcji autor­skich z lat 1907-1957: od Melićsa do Bazina (Paradoksy rozwoju francuskiej myśli autor­skiej) oraz powojenne angielskie i amerykańskie dokonania badawcze na tym polu (Współcze­sne kierunki anglosaskiej refleksji nad autorem filmowym). Trzy wymienione studia złożone zostały do druku w Ossolineum i w Wydawnictwie Uniwersytetu śląskiego.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Głównym przedmiotem zainteresowania tej pracy jest wprawdzie autor jako istota symboliczna – ujmowana poprzez funkcjonalny związek z tekstami i z systemem kultury filmowej – nie znaczy to jednak, że trzeba będzie zupełnie zrezygnować z wszelkiej refleksji nad statusem komunikacyjnym nadawcy filmu i nad sytuacją, w jakiej przebiega proces filmowego komunikowania. Badania mikrosfery pojedynczego utworu filmowego nie muszą wcale tracić z oczu szer­szej perspektywy wyznaczonej przez kulturowy aakroświat, w którym dane dzie­ło i twórczość istnieją. Film jako zwykły przekaz informacyjny, a zwłaszcza jako dzieło artystyczne, stanowi pod tyn względem obiekt badawczy nie tylko bardzo atrakcyjny, ale i będący źródłem wielu cennych danych o ogólniejszych mechanizmach komunikacji współczesnej.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Kiedy czyta się kolejne rozdziały przemyśleń Andrzeja Wajdy na temat ki­na, sztuki filmowej i procesu twórczego w filmie*, uderza w nich fakt, 2e obok zagadnień artystycznych i warsztatowych autor konsekwentnie opisuje rów­nież dzieło filmowe jako obiekt wielorako uwarunkowany zewnętrznie,powiążąny licznymi nićmi ze splotem najróżniejszych okoliczności uczestniczących w jego powstaniu i późniejszej drodze na ekran. Jeszcze bardziej wyraźnie, rzec można, z premedytacją, ów „nieartystyczny” punkt widzenia ‚daje o so­bie znać w wypowiedzi innego wielkiego mistrza kina, Orsona Wellesa: „Ilekroć ludzie studiujący zagadnienia filmu, znawcy kina lub osoby nie związa­ne bezpośrednio z przemysłem filmowym – powiada Welles .- zwracają się do osoby takiej jak ja z prośbą o wygłoszenie odczytu, podchodzą do tej sprawy zazwyczaj od strony sztuki.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Poglądową ilu­strację skutków takiego monopolu stanowią losy kinematografii Trzeciej Rze­szy, której poczynania „reżyserował” przez kilkanaście lat drogą przymusu administracyjnego minister propagandy Joseph Goebbels.W świetle przywołanej sytuacji konflikt filmowca-autora z machiną ideolo­giczną sprawującą bezwzględną kontrolę nad twórczością filmową jest istot­nie nieunikniony. Jego historycznym potwierdzeniem stał się zresztą masowy exodus co wybitniejszych i ceniących własną niezależność twórców kina nie­mieckiego, którzy po roku 1933 poszukiwali za granicą szans dalszej aktywno­ści artystycznej (inna sprawa, że wiodło im się bardzo różnie, jak o tym świadczą powikłane drogi twórcze czołowych filmowców niemieckich w Holly­wood – dużo mniej znane niż ich wkład w rozwój kina amerykańskiego).

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Oto najważniejszych cech przesądzających o swoistych mechanizmach filmowego układu nadawczego” zaliczyć należy trzy: złożony pod względem inwencyjno-wykonawczym charakter pro­cesu twórczego w filmie (od pomysłu, poprzez fazę projekto­wą, aż do ukończenia realizacji utworu);złożony charakter dzieła filmowego Jako strukturalnego efektu współdziałania wieloosobowej ekipy realizatorów kreu­jących danę całość tekstową z mozaiki różnoimiennych elementów; złożony charakter procesu komunikacji filmowej, w którym autor i widz nie spotykają się bezpośrednio, a producent i dystrybutor oraz istniejący model przekazu w znacznym stopniu wpływają na przebieg procesu komunikowania i sam kształt tekstu.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Kompromis dostrzegalny w układzie autor – producent – dystrybutor zacho­dzi również w sferze praktyki realizacyjnej. Polega on na takim uzgodnieniu ról reżysera i pozostałych członków ekipy, które wyzwoli optimum, twórczych, możliwości tkwiących w każdym z realizatorów filmu z osobna i w zespole ja­ko całości. Nośny pomysł scenariuszowy i konsekwentnie realizowana myśl przewodnia reżysera są tutaj równie ważne jak pewna ręka operatora, talent scenografa i twórcza kompetencja wszystkich współrealizatorów. tak pojęty kompromis, osiągany ponad partykularnymi ambicjami poszczególnych osób i specjalności zawodowych, nieraz przesądzał o artystycznym 9ukcesie dzieła. Stanowi on rację wyższą, nawet jeśli prowadzi do zburzenia gdzieniegdzie utrzymującego się jeszcze mitu wszechwładnego reżysera dyktatora .

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Na wieść o kłopotach finansowych De Siki w przededniu realizacji „Zło­dziei rowerów” (1949) sławny producent amerykański David 0. Selznick po­spieszył z następującą ofertą: „O.K., sfinansujemy koszty produkcji, ale główną rolę muai zagrać Gary Grant”. Inną nie mniej intratną propozycję po­legającą na zakupie gotowego filmu przez Jedną z potężnych sieci dystrybu­cyjnych odrzucił kilka lat później Albert Lamorisse. Jedynym, lecz niemo­żliwym dla twórcy do spełnienia warunkiem dystrybutora było tym razem do­kręcenie happy endu zamiast tragicznego finału, którym kończy się „Biała grzywa” (1953). Z drugiej strony – „zespół nkdawcy” istnieje wyznaczony przez koniecz­ność wspólnych, najczęściej wieloosobowych działań wewnątrz grupy twórczej. Poczynania te mają każdorazowo postać swoistą, zależną przede wszystkim od formuły rodzajowej i gatunkowej, ale też i sposobu realizacji powstającego utworu. 

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂