-
Tymczasem najważniejsza część reżyserskiego zamysłu, czyli owo trafienie, została osiągnięta już przedtem dzięki twórczej intuicji i zdolności przewidywania miejsca i roli tekstu w przyszłym kontekście. Obie te cechy są niezbędne w.profesji reżysera filmowego, umożliwiają bowiem bycie w pełni tym, co Dawid Hopensztand nazywa z myślą o autorze dzieła literackiego – „homo artifex sociali s.Nie chodzi przy tym bynajmniej o przyziemną pragmatykę doraźnie osiąganych celów. Prawdziwie cenna okazuje się dopiero umiejętność polegająca na odnajdywaniu i uruchamianiu czynników, które w maksymalnym stopniu wzbogają i aktualizują autorskie przesłanie dzieła. N mistrzowskim wydaniu sztukę tak pojętej reżyserii własnej twórczości obserwować można na przykładzie: Lang8, Renoira, Hitchcocka, Felliniego, Kurosawy, Bergmana, a z polskich filmowców szczególnie u Wajdy.