Przeważająca część rozważań na temat kinematografii Jako środka przekazy i ewentualnie dziedziny sztuki filmowej kojarzy wów­czas specyfikę procesu twórczego w filmie z niezbywalnie istotnym^ Jak uwa­żano, udziałem czynnika mechanicznej rejestracji obrazów rzeczywistości. Technika filmowa, traktowana z bezkrytycznym uwielbieniem i respektem, peł­niła rolę fetysza. Udział człowieka miał się ograniczać zaledwie do czynno­ści pomocniczo-dyspozycyjnych. W pojęciu wielu ówczesnych interpretatorów rzeczywistość – a nawet, jak mawiali niektórzy, samą prawdę o świecie – re­jestrował doskonale obiektywny, obdarzony niemal nadprzyrodzonymi zdolno­ściami aparat filmowy. I on właśnie, nie zaś człowiek, był w ich przekona­niu właściwym twórcą filmu (tu przykładowo sytuują się wszelkie warianty koncepcji „inteligentnej maszyny itp.).

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Aby stworzyć dzieło sztuki realizator musi świadomie wydobyć specyficzne właściwości środka wyrazowego, jakim się po­sługuje. (…) Nawet pojedyncze zdjęcie nie jest w -żadnej mierze prostą re­produkcją natury. Nawet w pojedynczym zdjęciu istnieją bardzo istotne różnice między naturę a obrazem filmowym i należy bardzo poważnie liczyć się z artystycznymi procesami kształtującymi”.Przeświadczenie o doskonałości funkcji rejestracyjnych kamery, którą przeciwstawia się niedoskonałości „czynnika ludzkiego” uczestniczącego w procesie filmowania, daje o sobie znać jeszcze w pracach wielu teoretyków publikowanych w okresie powojennym. Ostatnim z wybitnych rzeczników tego poglądu jest niewątpliwie Siegfried Kracauer. Ale pojawia się również uję­cie przeciwne: upodrzędniające technikę względem jej użytkownika czyli twórcy filmu.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

W rok później, w inauguracyjnym numerze „Revue Internationale de Filmo- logie” opublikowany zostaje artykuł Etienne’a Souriau „Charakter i granice pozytywnego wkładu estetyki do filmologii”. W studium tym znany francuski estetyk i teoretyk sztuki otwarcie kwestionuje zasadność tego aspektu sztu­ki filmowej, który miałby rzekomo polegać na „inteligencji maszyny”, czyli opierać się na specyficznym zespole mechanicznych właściwości kreacyjnych kamery. Technika nie jest sprawcą dzieła, a człowiek filmujący nie pozosta­je jedynie biernym uczestnikiem toczącego się bez jego udziału procesu fil­mowania – dowodzi Souriau.Wszystko leży w rękach twórcy, w inteligencji ar­tysty filmowego, do którego należy władźa „finalizacji artystycznej dzie­ła.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Przysłowiową kropkę na „i”, uchylającą wszelkie wątpliwości co do prymatu człowieka nad techniką w sferze kreacji filmowej, postawił jeszcze w tym samym roku Maurice Merleau-Ponty w artykule „Film i współczesna psy­chologia! pisząc: „Można bowiem posługiwać się filmem w sposób niewłaściwy, toteż raz wynaleziony instrumrnt techniczny musi być jakby po raz wtóry wy­naleziony przez artystę, zanim dojdzie do robienia prawdziwych filmów”.Zasadniczy przełom w kwestii znakowego statusu filmu dokonał się jednak dopiero w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Dzięki serii prac światowej sławy badaczy orientacji semiotycznej (Barthes, Metz, Eco, Bet- tettini, Łotman i in.) nowoczesna myśl filmowa uwolniła się od więzów prymi­tywnego reprodukcjonizmu, stawiając w centrum swego zainteresowania nie jak dotąd kinematograficzną replikę rzeczywistości, lecz obraz filmowy jako tekst i znak.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Istotę tej przemiany trafnie wskazała w związku z problemem kreacji i reprodukcji w filmie polska badaczka Zofia Woinicka. Zdaniem autorki, odtąd: „Formułą filmu jfest raczej „zapis rzeczy realnych” w funk- , cji znaku i obrazu niż „rzecz w funkcji znaku”.” (dodajmy: jak sugerował to przed pół wiekiem, przenosząc na grunt filmowy klasyczną formułę św. Augu­styna, prekursor semiotyki filmu Roman Jakobson).Niezależnie od takich czy innych szczegółowych rozstrzygnięć, ujęcie se- miotyczne interesującej nas kwestii relacji: twórca – technika – tworzywo w filmie ma tę podstawową zaletę, że w jego świetle uznanie prymatu człowieka nad techniką nie oznacza bynajmniej przymusu wykluczenia udziału techniki ze sfery kreacji filmowej.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Dawniejsze ujęcie sztuki jako zjawiska niemożli­wego do pogodzenia z samą obecnością pierwiastka technicznego staje się na tle XX-wiecznej praktyki twórczej – nie tylko zresztą filmowej – głęboko anachroniczne. Jego miejsce zajmuje wizja sztuki tworzonej i przekazywanej Za pośrednictwem wszelkich dostępnych środków technicznych, lecz nigdy nie pozbawionej własnej perspektywy komunikacyjnej, a więc 1 podmiotowego cha­rakteru. Technizacja sztuki jest dzisiaj faktem dokonanym, jednakże rozwój tych dwu dziedzin należy rozpatrywać oddzielnie. Przemiany-kinematografii na przykład i przemiany sztuki filmowej nie są jednym i tym samym. Oba ciągi dokonań kojarzą się na zasadzie sprzężenia zwrotnego. Łączy je rodzaj anta­gonizmu, którego skutki w zależności od sytuacji historycznej mogą być ne­gatywne lub pozytywne.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Zmagania autora z tworzywem stanowiły i stanowią nadal niezbywalny ele­ment procesu realizacji każdego filmu. Co więcej: jeśli kino – jak chce Ka­rol Irzykowski – istotnie „jest widzialnością obcowania człowieka z mate­rią”, wynik tych zmagań staje się również zasadniczym doświadczeniem pro­cesu odbioru. Ozięki współczesnym osiągnięciom techniki filmowej (z montażem elektro­nicznym i komputerową organizacją przestrzeni ekranowej ria czele) „zaklina­nie wulgarnej materii”, jak mawiał Guillaume Apollinaire, nie jest już dzi­siaj zajęciem tak niewdzięcznym jak za c?asów Meliesa. Ooznajemy przeto wspaniałego uczucia nieważkości spoglądając w „2001: Odysei kosmicznej” Ku- bricka czy „Gwiezdnych wojnach” Lucasa na olbrzymie statki kosmiczne majestatycznie płynące nad naszymi głowami.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Ale równie fascynujące jest dla nas uparte odkrywanie tajemnicy ukrytej w ziarnie fotografii,która przypad­kiem uchwyciła incydent w parku będący tematem „Powiększenia” Antonioniego, albo mozolne oczyszczanie nagrania dźwiękowego, którego sens usiłuje prze­niknąć bohater „Rozmowy” Coppoli. Tworzywo filmowe nie stawiające oporu i tworzywo z najwyższym trudem opanowywane przez twórcę są na równi atrakcyj­ne dla widza. „Twórczość artystyczna – powiada Aleksander W. Maczeret – jest nieroz- dzielna ze środkami jej wyrażenia”. Będąc niezbywalnie istotnym nośnikiem znaczenia, materia filmowa utrudnia zadanie twórcy i zarazem nieustannie go inspiruje.Strona techniczna procesu realizacji liczy się o tyle, o ile panowanie nad nią – zarówno indywidualne, jak i zespołowe – umożliwia osiąg­nięcie zamierzonego celu.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂