Całą historię kina można w tym sensie interpreto­wać jako ciąg odkryć artystycznych zmierzających do wyeliminowania automa­tyzmu ze wszystkich ogniw twórczego działania człowieka lub też jako dzieje inwencji skierowanej przeciw mechanicznej bezosobowości procesu rejestracji wyglądów świata. Obraz filmowy na ekranie nie jest wziętym w/ramę wycinkiem materialnej realności ani jej sztucznie wytworzonym surogatem – imitującym fizyczność na podobieństwo Lemowskiego „realu”. „Co” i „jak” filmowego oglądu pozosta­ją względem siebie w integralnym wielopłaszczyznowym związku, stanowiąc or­ganiczną jedność. Konwencje filmowego widzenia i słyszenia: rodzajowe, ga­tunkowe, stylistyczne, kompozycyjne itp. – a wraz z nimi style odbioru nie są raz na zawsze ustalone i trwałe.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Cechuje je podskórna zmienność, dy­namika ciągłych przekształceń i kontynuacji. Podmiotowość i przedmiotowość wynikają tu z siebie nawzajem. Spróbujmy z kolei rozważyć problem autorskiego stosunku filmowca do two­rzywa w perspektywie komunikacyjnej, pamiętając o istnieniu języka filmu W strukturze każdego bez wyjątku tekstu kinematograficznego mamy do czynie­nia z niepowtarzalną grą napięć występujących między czynnikiem kreacji i czynnikiem ^reprodukcji. Oba te czynniki łącznie, a nie tylko pierwszy z nich jak dawniej utrzymywano, są źródłem znaczeniotwórczej energii.Z semio- tycznego punktu widzenia nie istnieje w żadnym utworze filmowym „czysta” – pozbawiona wszelkiej interpretacyjnej przymieszki – reprodukcja, podobnie jak nie istnieje w nim autonomiczna „czysta” kreacja.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Statyka i dynamika znaczeniowa są dwiema siłami przeciwnymi a jednocześnie związanymi w sposób istotny, tworzącymi razem podstawową dialektyczną antynomię każdego procesu znaczeniowego” . Konfliktowy charakter przeciwstawienia „kreowane – reprodukowane” w fil­mie należy więc pojmować nie dychotomicznie (na zasadzie wzajemnego wyklu­czania) i nie arytmetycznie (dzieło filmowe jako suma osobno funkcjonują­cych składników), lecz antynomicznie – opierając się na prawie jedności prze­ciwieństw. Wspólna bowiem a nie odrębna jest płaszczyzna pełnionych przez oba wek-tory funkcji komunikacyjnych i wzajemny nieprzeciwstawny charakter ma­ją ich rozliczne związki w granicach konkretnego tekstu. Dialektyka ruchu, nieustannych przeobrażeń, ciągłego rozwoju, krążenia i przechodzenia jedne­go czynnika w drugi stanowi uniwersalny wykładnik antynomii „kreowane – re­produkowane”, uchwytny w zabiegach rekonstrukcyjnych praktycznie w każdej odmianie rodzajowej i gatunkowej kina.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

W słynnym filmie Luisa Bufluela „Los 01vidados” (1950) pojawia się na po­czątku napis: „Film ten osnuty został na tle wydarzeń prawdziwych. Występu­jące w nim osoby są autentyozne”.Spróbujmy zrekonstruować, jak odczytaliby sens tego krótkiego odautor­skiego komentarza w kontekście całego utworu dwaj dawniejsi badacze kina: reprezentant koncepcji kreacyjnej i zwolennik orientacji r eprodukęyjno-faktograficznej. Być może, uważne rozpatrzenie dialogu przedstawicieli tych dwóch przebrzmiałych już dzisiaj stanowisk pozwoli odkryć nową perspektywę tradycyjnej opozycji „kreowane reprodukowane” w filmie.Badacz „kreacjonista” rozpocznie przypuszczalnie swój wywód od tezy, że film należy rozwijać i wykorzystywać przede wszystkim po to, aby two­rzyć

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Tworzyć w pełni niezależnie, tj. z absolutnym, iście demiurgicznym wpływem na wszelkie elementy filmowej fikcji. Bohater, przebieg narracji,o- braz świata przedstawionego – usłyszymy natychmiast – wszystko to zbudowa­ne jest wprawdzie z materiału pozaekranowej realności, ale mocą twórczego przekształcenia straciło z nią’ jakikolwiek rzeczywisty związek. Obraz filmowy ma przecież inną odrębną ontologię. To samo dotyczy wszystkich po­szczególnych Jego elementów. N kinie obserwujemy za każdym razem nie świat realny, lecz autonomiczny kosmos fikcji złożonej z obrazów i dźwięków.Sformułowaniem niewątpliwie „wygodnym” dla teoretyka o orientacji ..krea­cyjnej” będzie w przytoczonym tekście silnie dystansujący zwrot: „film zo­stał osnuty na tle wydarzeń. 

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Ponadto wieloznaczne epitety „prawdziwe” i „autentyczne” zostań^ zapewne zinterpretowane w myśl jego koncepcji Jako zgodne z autorską interpretacją świata.W samym utworze Bufiuela uwagę badacza zwrócą, Jak się zdaje, wszelkie mo­menty odstępstwa poetyki od neoralistycznego „typażu”, wszelkie te działa­nia autorskie, które zmierzają do nadania przedstawionym realiom znamion in­dywidualnego widzenia. Argumentem koronnym będzie tu niewątpliwie – surrea­listyczna w prezentowanej konwencji stylistycznej – scena snu małego boha­tera: matka w powiewnej szacie, zabity chłopak leżący pod łóżkiem ze stra­szliwym uśmiechem na twarzy, sfotografowany w zwolnionym tempie lot kury, matka niosąca dla syna ogromny kawał mięsa, drapieżna ręka wysuwająca się spod łóżka, aby zabrać małemu połeć, pierze opadające ku ziemi jak śnieg itd. Tyle badacz „kreacjonista”.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

e W potocznej stylistyce, wreszcie rozmaitych miejsc akcji: stajni, opuszczonego placu budowy,więzień nia, sądu, zakładu dis nieletnich, wysypiska śnieci ifp.. W komentarzu do’ tych przykładów usłyszymy zapewne, iż nie inscenizowana rzeczywistość’z natury swojej bywa na ekranie o wiele bardziej fascynująca niż jakikolwiek przedmiot iluzyjnie realny. Co\ więcej, całą siłę swej wia­rygodności czerpie ona wówczas ze stuprocentowo autentycznego (nb. część scenerii „Los 01vidados” zainscenizował Bufluel w atelier) charakteru wszy­stkiego, co,złożyło się na oglądany obraz, świat in crudo przedstawia bo­wiem z punktu widzenia magii przekazu filmowego wartość bez porównania wyż­szą niż jego najbardziej nawet doskonała i obiektywna rekonstrukcja. Tyle badacz „reprodukcjonista”.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂

Na pytanie, czy współczesna teoria filmu przyzna słuszność któremukolwiek z prezentowanych tu poglądów, odpowiedź wydaje się oczywista.Nie tylko odmówi im obu głębszej racji, ale i stanowczo zaprzeczy ich ogólniejszej wymowie. Jest zresztą wielce prawdopodobne,że w świetle aktualnego stanu badań nad językiem filmu obie te koncepcje wcale, nie zostaną uznane przez teoretyków kina za skrajnie przeciwstawne, a nawet – w określonym ujęciu modelowym – można będzie przeprowadzić ich nieoczekiwaną identyfikację na podstawie wspólnego mianownika metodologicznego. W jednym i w drugim przy­padku na plan pierwszy wysuwają się bowiem sprawy podłoża materialnego (charakterystyki prefilmowej realności), a nie fundamentalne dla współcze­snego filmoznawstwa – i najbardziej naglące, jeśli chodzi o kolejność roz­wiązania – problemy konstrukcji znaczeniowej utworu.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂