Zacieśnia bowiem i ogranicza perspektywę badawczą do pojedynczego wariantu, który – przy wszystkich swoich niekwestionowanych atutach – pozostaje w końcu tylko jedną z wielu praktycznie istniejących, zaświadczonych przez historią kina możliwości. Powiada sią niekiedy, że problem autora w filmie stworzyli krytycy spod znaku „Cahiers du Cinema”. Brzmi to Jak uzurpacja i trudno podobny osąd uznać za adekwatny w stosunku do rzeczywistości. Sam problem nie został przecież wówczas ani odkryty, ani definitywnie rozstrzygnięty; co najwy­żsi znalazł się w centrum zainteresowania i został głębiej umotywowany, zy­skując nową wyrazistą charakterystykę. Za słuszną może więc w tym przypadku uchodzić jedynie uwaga, iż dzięki konsekwentnemu (przynajmniej do pewnego momentu) forsowaniu przez grupę krytyków „Cahiers du Cinema” tak zwanej politique des auteurs” kino autorskie utorowało sobie drogę do masowej wi­downi, formując odtąd w jej świadomości określone wyobrażenie swoistych cech sztuki filmowej.

Jeremi

Cześć! Miło mi gościć Cię na moim blogu! Znajdziesz tutaj wiele wpisów z kategorii mediów i reklamy, mam nadzieję, że tematyka bloga Cię zainteresuje i zostaniesz moim czytelnikiem na dłużej. Jeśli masz jakieś pytania to skorzystaj z formularza kontaktowego lub skomentuj wpis, na pewno sie do Ciebie odezwę 🙂